خرم آنروز که بینم رخ چون ماهت را

  خرم آنروز که بینم رخ چون ماهت را

آورد باد به من عطر سر زلفت را
طاقتم نیست دگر هجر ترا ای صنما
رفته از یاد مگر وعده دیدارت را
همه روزم شب تار است خدا میداند
شعله شمع حضورت شکند ظلمت را
روی خندان تو هرگز نرود از خاطر
یوسفم؛ نیست مگر عشق زلیخایت را؟
فصل پاییز؛کنارت بهاریست ای دوست
گفته محمود سر مصرع شعراسمت را